سفر به تبریز، شهری سرشار از زیبایی‌ها

به گزارش شهریارپرس، تهران را که مبدا بگیریم، ۶۳۰ کیلومتر باید طی کنید تا به تبریز برسید. اگر وسیله از خودتان است از آزادراه کرج شروع کنید که تمام مسیر را بزرگراه کشیده‌اند. گازش را بگیرید تا انتها که از ۴۰ کیلومتری مانده به ورودی تبریز سر در می‌آورید. البته این در صورتی است که بخواهید از طریق بزرگراه مسافرت کنید و عطای عبور از شهرهای قزوین، خرمدره، ابهر، زنجان، میانه و بستان‌آباد را به لقایش ببخشید؛ می‌توانید از جاده قدیمی هم بروید که البته این روزها حال و روز چندان مناسبی ندارد.

از خودروی شخصی گذشته، دم دست‌ترین وسیله برای سفر به تبریز اتوبوس است که ساعت به ساعت از ترمینال‌های غرب و بیهقی(آرژانتین) به سمت تبریز حرکت می‌کنند و هشت ساعته شما را به تبریز می‌رسانند.

خنک و سبک در تبریز

با هر سطح انتظاری که به تبریز بیایید، این شهر پاسخگوی توقعات شما است. شب‌های خنکی که بدون نیاز به کولر و پنکه مجبورتان می‌کند نصفه شب بلند شوید و در و پیکر را ببندید، بازارهای پروپیمان و سوغاتی‌های جورواجوری که حرص خرید سوغاتی را در هر تنابنده‌ای فرو می‌نشاند، محل‌های دیدنی برای کسانی که علاقه‌مند به قدم زدن در دل تاریخ هستند و دست آخر هم کلی جای دیدنی طبیعی در اطراف شهر با آب و هوای خوب.

اما بسته پیشنهادی ما در این راهنما پیاده‌روی کردن در مسیری است که از «مسجد کبود» آغاز و به «خانه مشروطه» منتهی می‌شود؛ پس از آن هم می‌توانید سراغ خوردن بستنی و خرید شیرینی و آجیل به معروف‌ترین قنادی‌های تبریز بروید. این مسیر پیاده‌روی برای شما مصداق همان مثل قدیمی هم فال و هم تماشا است.

پس از آن، به سراغ سایر نقاط دیدنی شهر می رویم: حدود ۲۰۰ قدمی که از موزه آذربایجان در امتداد خیابان امام(ره) پیش بروید، می‌رسید به میدان شهرداری (ساعت) یا به قول تبریزی‌ها «ساعات قاباغی»؛ میدانی که عمارت شهرداری و ساعت بزرگ و زیبای قرار گرفته بر تارک آن تداعی‌گر مدنیت شهر تبریز در اوایل قرن حاضر است.

در ادامه تبریزگردی‌تان پس از آنکه چرخی دور میدان شهرداری زدید باز هم در مسیر خیابان امام(ره) - و رو به غرب- ۵۰ قدمی را که بردارید، خواهید رسید به خیابان تربیت. این خیابان از جمله قدیمی‌ترین خیابان‌های تبریز به حساب می‌آید و دیدن آن برایتان قطعا پر از شگفتی است.

بازاری تاریخی

بازار تبریز یکی از نمونه‌های شاهکار معماری و بزرگ‌ترین بازار مسقف جهان است و خاطرات ناگفته فراوان در دل دارد و کوچه و پس کوچه‌های پیچ در پیچ آن آشنای هر تبریزی است. بازار که قدمت آن به قرن چهارم هجری می‌رسد، به عنوان یکی از زیباترین و بزرگ‌ترین بازارهای به هم پیوسته گواهی زنده بر اصالت تجارت و معماری در مشرق زمین است.

با دیدن بنای نوساز و زیرزمینی که مقبره شهریار را دردل دارد می‌گویید، همین؟ اما وقتی به مقبره‌الشعرا رفتید این نکته را در نظر بگیرید جایی که ایستاده‌اید، همان جایی است که ۴۰۰ شاعر و عارف نامی ایرانی در آن مدفونند و شما بر سر خاک نامدارانی چون اسدی‌طوسی، خاقانی‌شروانی، ظهیرفاریابی، قطران‌تبریزی، همام‌ تبریزی، میرزا طاهر خوشنویس و… آمده‌اید.

تا اینجا که با ما همسفر شدید، توصیه ما برای پیاده‌روی در تبریز بود؛ اما چند محل دیگر در تبریز وجود دارد که حیف است از تبریز بروید و آنها را نبینید. اصلا نمی‌شود تصور کرد که به تبریز سفر کنید و دست‌کم نصف روزی را به ائل‌گلی (شاه گلی) اختصاص ندهید؛ یک گردشگاه زیبا و البته تاریخی در جنوب شرقی تبریز که انتخاب نخست تفرج تبریزی‌ها طی چندین نسل بوده است.

دریای خشک

اما اگر دلتان یک شبانه دنج و آرام در یک جای خوش آب و هوا می‌خواهد تا خستگی راه از تنتان دربرود: «قوری‌گل» (تالاب خشک) همان چیزی‌ است که لازم دارید؛ کنار جاده تهران- تبریز و در میان کوه‌ها و ارتفاعات شرقی گردنه «شبلی» در ۴۰ کیلومتری شهر.

تالاب قوری گل یکی از منابع زیست محیطی بسیار مهم استان است که به عنوان یکی از تالاب های بین المللی حفاظت شده کشور به ثبت رسیده است. این دریاچه در میان مردم محل به نام قوری گل (استخر خشک) معروف است اما بعضی آن را دوری گول (استخر آب زلال) و برخی قویل گول (استخر و گودال ژرف و عمیق) می نامند. شاید این نام مصداق بیشتری داشته باشد.

شاهد این ادعا درازا و پهنای قوری گل است که ۴ کیلومتر و مساحت آن ۱۶ کیلومتر مربع اندازه گیری شده است. عمق این دریاچه هم که تمام سال آب دارد، در عمیق ترین نقطه به ۱۳ متر می رسد.

آب این دریاچه بیشتر از رودها و آبراهه‌های فصلی و سیلابی و به مقدار کمتر از طریق چشمه‌های زیردریاچه تأمین می‌شود و شیرین است. در اطراف این دریاچه می توانید مرتع، چمنزار، مزارع و کشتزارهای متعددی را ببینید که مجموعه ای از بهترین امکانات تفریحی را برای شما فراهم می کنند.