نشست تهران، گامی بلند برای حل بحران سوریه

به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، از زمانی که سازوکار آستانه با ابتکار تهران، مسکو و آنکارا آغاز شده، وضعیت میدانی و سیاسی سوریه هرچند آرام اما مستمر به سمت ثبات و آرامش حرکت کرده است.
این امر به ویژه بعد از شکست داعش در عراق و سوریه شتاب بیشتری به خود گرفته است؛ با فروپاشی داعش حامیان منطقه ای و فرامنطقه ای گروه های تروریستی عملا اعتماد به نفس خود را از دست داده و دریافتند که هرگونه سرمایه گذاری و حمایت لجستیک و نظامی از تروریست ها بی نتیجه خواهد بود.
از سوی دیگر ارتش سوریه و محور مقاومت با اعتماد به نفس بیشتری به سمت مبارزه با گروه های تروریستی پیش رفت.
نکته قابل توجه اینکه در قالب تمهیدات سازوکار آستانه مناطق تحت کنترل تروریست ها یکی پس از دیگری و با کمترین آسیب انسانی تحت کنترل ارتش سوریه قرار گرفت به طوری که امروز بخش اعظم سوریه در اختیار ارتش سوریه قرار گرفته است.
در این بین آنچه باعث پیچیدگی اوضاع در ادلب شده این است که در سالهای اخیر و با آزادسازی مناطق تحت کنترل تروریسترها، این گروه ها به ادلب منتقل شده اند و امروز این منطقه به کلکسیونی از گروه های متنوع تروریستی و معارضه مسلح تبدیل شده؛ آمیختگی این گروه ها با یکدیگر و نیز با ساکنان غیر نظامی بر پیچیدگی شرایط افزوده است.
بسیاری از ناظران مسایل سوریه، رویکرد ترکیه را بسیار حیاتی تلقی می کنند؛ گذشته از اینکه ادلب در مرز ترکیه قرار دارد این کشور بین برخی گروه های مسلح حاضر در ادلب نیز نفوذ گسترده ای دارد و بسیاری امیدوارند آنکارا با استفاده از این نفوذ، نقش تاریخی خود را ایفا کرده و به حل و فصل بحران با کمترین آسیب انسانی کمک کند.
اینکه نشست تهران چگونه برای حل پرونده شهر سه میلیون نفری ادلب با کمترین تلفات انسانی تصمیم گیری می کند پرسشی است که بعد از نشست مشخص خواهد شد؛ با این حال در روزهای اخیر آنگونه که محمدجواد ظریف گفته، رایزنی های فشرده ای در منطقه در جریان است؛ از جمله این رایزنی ها می توان به سفرهای وزیر امور خارجه به ترکیه و سوریه اشاره کرد.
گذشته از اهتمام سه کشور ضامن صلح برای حل بحران ادلب با کمترین تلفات انسانی، این نکته قابل انکار نیست که سوریه راه درازی برای رسیدن به ساحل آرامش دارد؛ تدوین قانون اساسی مورد قبول آحاد مردم سوریه، بازگشت آوارگان، بازسازی مناطق آسیب دیده، تعیین تکلیف زندانیان، روشن شدن وضعیت مفقودان و اجساد جان باختگان مسایلی است که در قالب فرایند سیاسی باید مشخص شود.
با این حال یکی از اصلی ترین پرسش هایی که پاسخ به آن بسیار مهم است اینکه تروریستها، معارضان و گروه های مسلحی که در ادلب حضور دارند فردای آزادی این منطقه به کجا خواهند رفت.
گذشته از مساله ادلب، آنچه نشست تهران را حایز اهمیت کرده، مواجه شدن هر سه کشور با سیاست های خصمانه آمریکاست.
ترامپ بعد از خروج از برجام و در راستای دیپلماسی نیابتی از جانب عربستان و رژیم صهیونیستی، تحریم های هسته ای علیه ایران را بازگردانده و به دنبال تشدید فشارها بر تهران است. 
اختلافات این کشور با ترکیه نیز بر سر موضوع بازداشت کشیش برانسون و خرید «اس 400» تیره و تار شده است. اختلافات امریکا با روسیه نیز فراتر از سیاست های فردی ترامپ بوده و اساسا ساختار سیاسی حاکم بر امریکا تضادهای اساسی و کلان با روسیه دارد.
این سیاست های خصمانه آمریکا سبب سوق دادن ایران، ترکیه و روسیه به سمت هماهنگی و نزدیکی بیشتر شده است و انتظار می رود در نشست تهران، سیاست ها و اقدامات هماهنگی برای مقابله با این سیاست های خصمانه اتخاذ شود.